นักกีฬาคนใดที่ไม่ทำเช่นนี้สามารถหลบเลี่ยงการตอบโต้หรือหนีได้อย่างง่ายดาย และแม้ว่าการคุกคามของชาวยอร์คที่ดุร้ายจะไม่เหมือนกับเสือเขี้ยวดาบ เช่นเดียวกับบรรพบุรุษในสมัยโบราณของเรา การปะทะกันก็มีแนวโน้มที่จะอยู่รอดได้หากเขาสงบสติอารมณ์

“เราอยู่ในสถานะที่ดีที่สุดเมื่อเราเล่นตามสัญชาตญาณ” สเนปกล่าวเสริม "เมื่อเราหายใจไม่ออก เราคิดถึงผลที่ตามมาจากความล้มเหลวของเรา เราเริ่มกังวลว่าคนอื่นจะพูดอะไรเกี่ยวกับเราและตัวละครของเรา เราเริ่มกังวลเกี่ยวกับหนังสือพิมพ์ในวันพรุ่งนี้มากกว่าสิ่งที่กะลาอาจทำต่อไป

"จิตวิทยานั้นเคลื่อนเข้าสู่สรีรวิทยาของเรา มันเกือบจะเป็นการจี้ทางอารมณ์ เข่าของเราอ่อนแรง เราจดจ่ออยู่กับงานเดียว เช่น การเล่นบอลโดยที่กำบังเป็นพิเศษแม้ในขณะที่ไม่ได้ยิง

"มือของเราสูญเสียความรู้สึกและความคล่องแคล่วว่องไวของเราลดลง มันเป็นเกลียวที่ยากและมันมาจากสถานที่ที่เรารับรู้ถึงความอับอายและการปฏิเสธ" ข่าวบอล

นี่เป็นส่วนหนึ่งว่าทำไมมันจึงน่าสนใจสำหรับพวกเราที่เหลือ อารมณ์เสียในกีฬามีเสน่ห์ในตัวเอง แต่มีบางอย่างที่เกี่ยวข้องเมื่อนักกีฬาชั้นยอดสะดุดกับอุปสรรค์ทางจิตวิทยาเมื่อมันสำคัญที่สุด

 [ อ้างอิง ]