เราใช้ซอฟต์แวร์การสร้างแบบจำลองเพื่อโกนสันคิ้วขนาดใหญ่ของ Kabwe และพบว่าคิ้วหนาไม่มีประโยชน์เชิงพื้นที่ เนื่องจากสามารถลดลงได้อย่างมากโดยไม่ก่อให้เกิดปัญหา จากนั้นเราได้จำลองแรงกัดของฟันซี่ต่างๆ และ พบว่ามีแรงกดบนสันคิ้วน้อยมากเมื่อเราดึงสันคิ้วออกไม่มีผลกระทบต่อส่วนที่เหลือของใบหน้าเมื่อกัด เนื่องจากรูปร่างของสัน คิ้ว ไม่ได้เกิดจากความต้องการเชิงพื้นที่และเชิงกลเพียงอย่างเดียว และคำอธิบายอื่นๆ สำหรับสันคิ้ว เช่น การเก็บเหงื่อหรือขนไม่ให้เข้าตาได้ลดน้อยลงแล้ว เราขอแนะนำให้หาคำอธิบายที่สมเหตุสมผลได้ในการสื่อสารทางสังคม นักวิจัยกล่าวว่าหน้าผากที่ใช้สื่อสารของเราเริ่มต้นจากผลข้างเคียงที่ทำให้ใบหน้าของเราเล็กลงเรื่อยๆ ในช่วง 100,000 ปีที่ผ่านมา กระบวนการนี้เกิดขึ้นอย่างรวดเร็วเป็นพิเศษในช่วง 20,000 ปีที่ผ่านมาและไม่นานมานี้ เนื่องจากเราเปลี่ยนจากการเป็นพรานล่าสัตว์มาเป็นเกษตรกร ซึ่งเป็นวิถีชีวิตที่มีความหลากหลายน้อยลงทั้งในด้านอาหารและการออกกำลัง

 [ อ้างอิง ]