หน้าที่พื้นฐานของรัฐบาลในระดับที่ยิ่งใหญ่กว่าของศาสนา มีความคล้ายคลึงกันในทุกสังคมการบริหาร การออกกฎหมาย และการแจกจ่ายความยุติธรรม. แต่ความต้องการทางสถาปัตยกรรมนั้นแตกต่างกันไปตามลักษณะของความสัมพันธ์ระหว่างการปกครองกับผู้ถูกปกครอง เมื่อหน้าที่ราชการรวมศูนย์อยู่ในมือของบุคคลคนเดียว สิ่งเหล่านี้จะเรียบง่ายและอาจใช้ในบ้านของผู้ปกครอง เมื่อหลาย ๆ ฟังก์ชันใช้ร่วมกันและจัดตั้งเป็นกิจกรรมพิเศษ ฟังก์ชันเหล่านั้นจะซับซ้อนและต้องการโครงสร้างที่แตกต่างกัน อย่างไรก็ตาม ไม่มีวิธีแก้ปัญหาพื้นฐานที่เป็นทางการสำหรับ สถาปัตยกรรม ของรัฐบาล เนื่องจากความต้องการในทางปฏิบัติของรัฐบาลอาจพบในพื้นที่กำบังใด ๆ ที่มีพื้นที่ที่สะดวกสำหรับการพิจารณาและการบริหาร ประเภทที่แตกต่างถูกสร้างขึ้นโดยหน้าที่การแสดงออกที่เกิดจากอุดมการณ์ของระบบที่แตกต่างกันขององค์กรทางการเมือง ( ราชาธิปไตย , theocracy, ประชาธิปไตย , ฯลฯ) และจากประเพณีของสำนักงานต่างๆ ของรัฐบาล (ศาล , สภา , ศาลาว่าการเมือง ฯลฯ ) รัฐบาลที่ใช้อำนาจโดยใช้กำลังมากกว่าความยินยอมมักจะใช้หน้าที่การแสดงออกของสถาปัตยกรรมเพื่อเน้นย้ำอำนาจของตน พวกเขามักจะสร้างอาคารที่มีความยิ่งใหญ่ไม่สมส่วนกับการให้บริการแก่ชุมชน ผู้ที่ผู้ปกครองได้รับคุณลักษณะอันศักดิ์สิทธิ์นำสัญลักษณ์ทางศาสนามาสู่สถาปัตยกรรม รัฐบาลในระบอบประชาธิปไตยมีหน้าที่รับผิดชอบในการแสดงออกในสถาปัตยกรรมของพวกเขาถึงจุดมุ่งหมายของชุมชนเอง ซึ่งเป็นงานที่ยากในโลกสมัยใหม่ เมื่อชุมชนอาจไม่เล็กพอที่จะแสดงออกได้ง่ายหรือเป็นเนื้อเดียวกันมากพอที่จะเห็นด้วยกับวิธีการทำเช่นนั้น

 [ อ้างอิง ]